تاندون‌های خم کننده انگشتان از کف دست عبور کرده و از داخل تونل‌های جلوی انگشتان رد می‌شوند تا به استخوان مربوطه متصل شوند. گاهی به دلیل وجود برجستگی در ناحیه‌ای از این تاندون، هنگام خم و راست کردن انگشت، عبور تاندون از غلافش به سختی صورت می‌پذیرد. خم کردن انگشت به دلیل قدرتمند بودن عضله‌ی فلکسور (خم کننده) انگشتان، راحت‌تر انجام می‌شود، اما برای صاف کردن انگشت خم شده، در این عارضه هنگام حرکت برجستگی (نودول) در غلاف گیر کرده و باعث ایجاد حس درد و قفل شدن در حین عبور از غلاف می‌شود.
انگشت ماشه‌ای در تمام انگشتان دست ممکن است به‌وجود آید و در زنان یا افراد مبتلا به دیابت شیوع بیشتری دارد در معاینه‌ی این بیماران پزشک برجستگی یا نودول را در محل اتصال انگشت بیشتر احساس می‌کند. انگشت ماشه‌ای مراحل مختلفی دارد. در مراحل ابتدایی بیمار فقط درد مختصری در محل اتصال انگشت به کف دستش احساس می‌کند. در مرحله‌ی بعد بیمار ممکن است صدای تق را حین عبور برجستگی تاندون احساس کند. با پیشرفت بیماری، فرد برای باز کردن انگشت احتیاج به فشار بیشتری دارد و معمولا از دست دیگرش برای این کار کمک می‌گیرد. همچنین درد بیشتری نیز احساس خواهد کرد. گاهی مشکل فرد به مرحله‌ای می‌رسد که دیگر قادر به صاف کردن انگشت درگیر نمی‌باشد.
انگشت ماشه‌ای در انگشت میانی و انگشت حلقه و همچنین بین سنین 40 تا 60 سالگی بیشتر دیده می‌شود. گاهی ممکن است چندین انگشت هم‌زمان دچار این مشکل شوند.
دلایل ایجاد انگشت ماشه‌ای (تریگر فینگر)
- استفاده مکرر از دست و خم و راست کردن بیش از حد انگشتان مانند چنگ زدن
- آرتریت روماتوئید و آرتروز
- آسیب‌های قبلی به کف دست و محل اتصال انگشت به کف دست
- سندروم دکوئرون (التهاب تاندون‌های شست دست)
- سندروم تونل کارپال (تحت فشار بودن عصب مدین داخل تونل جلوی مچ دست)
- نقرس، آمیلوئیدوز و کم‌کاری تیروئید)
- دیابت
علائم ایجاد انگشت ماشه‌ای
- خشکی انگشت دست به‌خصوص صبح بعد از بیدار شدن
- احساس درد حین خم و راست کردن انگشت
- احساس گیر کردن انگشت وشنیدن صدای تق حین عبور کردن نودول از غلاف
- قفل شدن انگشت حین باز کردن آن و پرش انگشت هم‌زمان با صاف شدن کامل آن
- در موارد شدید قفل شدن انگشت و ناتوانی فرد برای باز کردن آن
- التهاب و تورم مفصل
- احساس کردن یک برجستگی در محل اتصال انگشت به کف دست
تشخیص انگشت ماشه‌ای (تریگر فینگر)
معمولا پزشک با گرفتن شرح حال و ارزیابی بالینی بیمار شامل لمس کف دست و خم و راست کردن انگشت و شنیدن صدا حین حرکت به راحتی این عارضه را تشخیص می‌دهد و معمولا نیاز به تست‌های تشخیصی دیگر نمی‌باشد.
درمان انگشت ماشه‌ای (تریگر فینگر)
- کمپرس یخ روی محل درگیر به‌مدت 10 تا 15 دقیقه و 2 تا 3 بار در روز می‌تواند التهاب و درد را کاهش دهد.
- آتل‌بندی انگشت ماشه‌ای: بستن آتل به‌مدت حدود 4 تا 6 هفته کمک می‌کند که انگشت به حالت صاف بماند و از حرکت انگشت جلوگیری شود زیرا حرکات تکراری و ناگهانی در انگشت آسیب‌دیده باعث بیشتر شدن التهاب ناحیه خواهد شد. در مدت بی‌حرکت کردن انگشت لازم است در طول روز چند بار انگشت از آتل بیرون آورده شود و حرکات کششی روی آن انجام شود.
- مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن به کاهش درد و التهاب کمک می‌نماید. اما در صورت مزمن بودن و شدید بودن عارضه لازم است درمان‌های قوی‌تری روی آن انجام شود.
- فیزیوتراپی می‌تواند به درمان این عارضه کمک شایانی نماید. یک فیزیوتراپیست ماهر می‌تواند علائم بیمار مانند درد و التهاب را با استفاده از تحریکات الکتریکی و اولتراسوند، لیزر، گرمادرمانی و سرمادرمانی کاهش دهد. همچنین جهت کاهش برجستگی و روان شدن تاندون، می‌تواند با اقداماتی از جمله ماساژ و حرکات کششی و ریلیز بافت نرم باعث بهتر شدن حرکت بیمار شود. در حین درمان فیزیوتراپیست تمریناتی در خصوص افزایش قدرت و انعطاف‌پذیری عضلات به بیمار آموزش خواهد داد. در موارد مزمن استفاده از دستگاه و شاک‌ویو می‌تواند در بهبود علائم بیمار بسیار مفید واقع شود.
- تزریق کورتیکواستروئیدها (کورتیزون): اگر با هیچ‌کدام از روش‌های ذکر شده بهبود نیافت، پزشک روش درمان تهاجمی‌تری انتخاب می‌کند و ممکن است پزشک داخل غلاف تاندون فلکسور انگشت ترکیبات کورتیکواستروئیدی تزریق نماید. اثر این تزریق موقتی می‌باشد. اگر بیمار بعد از تزریق مراعات‌های لازم را انجام دهد، بهبود خوبی به‌دست می‌آید، اما گاهی بازگشت بیماری پس از مدتی از تزریق دیده می‌شود.
- جراحی: با ایجاد یک برش کوچک، جراح قسمت برجسته‌ی تاندون را باز می‌کند. ممکن است فرد بعد از جراحی درد داشته باشد. که برای کاهش آن مسکن تجویز می‌شود. بلافاصله پس از جراحی لازم است بیمار به‌طور ملایم انگشت خود را حرکت دهد و طی 1 تا 2 هفته حرکات به‌طور کامل صورت می‌گیرد.
