هر انگشت دارای دو مفصل اینترفرنشیال پروکسیمال (مفصل بین انگشتی نزدیک) و اینتر فرنشیال دیستال (مفصل بین انگشتی دور) میباشد، اما انگشت شست دارای فقط یک مفصل اینترفرنشیال است. مفاصل انگشتان علاوه بر کپسول مفصلی از دو طرف توسط دو رباط جانبی نیز حمایت میشوند.
مفصل اینترفرنشیال گروکسیمال در قسمت قدامی مفصل خود توسط یک رباط قوی به نام ولارپلیت (volar plate) پوشانده شده است. وجود این رباطها باعث میشود حین حرکات ناگهانی و شدید به انگشت از دررفتگی مفصل جلوگیری شود اما گاهی حرکت به قدری شدید است یا رباطها به دلیل مشکلات زمینهای ضعیف شدهاند که منجر به پارگی این رباطها و دررفتگی مفصل میشود. درفتگی ممکن است طوری باشند که سریع به حالت قبل برگردد و یا اینکه در همان وضعیت باقی بماند. درفتگیها در جهات مختلف جانبی و خلفی و قدامی شیوع دارند.
دلایل دررفتگی انگشتان دست
- آمدن فشار زیاد و ناگهانی به انگشت
- سقوط از ارتفاع
- برخورد به یک سطح مستحکم مانند تصادفات و …
- آسیبهای ورزشی مانند بسکتبال، والیبال یا دروازهبانی در فوتبال
علائم دررفتگی انگشتان دست
- درد و ورم اطراف مفصل محدود شدن دامنه حرکتی
- کبودی ناحیهی آسیب
- کج شدن و بدشکلی مفصل
- عدم توانایی در حرکت دادن انگشت
تشخیص دررفتگی انگشتان دست
در پی دررفتگی انگشتان درد و ورم در ناحیه ایجاد میشود. گاهی مفصل دچار کبودی خواهد شد. دامنه حرکتی نیز علاوه بر گزارش شرح حال و نحوهی آسیب توسط پزشک بررسی خواهد شد. حتما نیاز است عکس رادیلوژی X-Ray از مفصل گرفته شود تا احتمال آسیبهای دیگر مانند شکستگی استخوان چک شود.
درمان دررفتگی انگشتان دست
اگر دررفتگی از پوست بیرون نزده باشد، جااندازی توسط پزشک انجام میشود. به این صورت که پزشک با کشش و فشار به مفصل در خلاف جهت دررفتگی، آن را جا میاندازد. گاهی نیز ممکن است جااندازی در حالت بسته امکانپذیر نباشد و نیاز به جراحی باز باشد. پس از جااندازی معمولا آتلبندی انگشت در حالت صاف انجام میشود و ممکن است مفصل تا چند هفته در آتل بماند. اگر دررفتگی به موقع درمان نشود و کهنه (مزمن) شود علاوه بر خشکی مفصل، ممکن است ثبات آن نیز کاهش یابد و باعث ایجاد دررفتگی مکرر انگشت شود.
پس از پایان آتلبندی لازم است که دامنهی حرکتی مفصل که به علت بیحرکتی کمتر شده بود و قدرت عضلات افزایش یابد. همچنین مقداری تورم و درد در ناحیه هنوز وجود دارد که لازم است فرد به فیزیوتراپی مراجعه نماید. علاوه بر موارد ذکر شده فیزیوتراپیست توصیههایی در خصوص نحوهی استفادهی درست از انگشت آسیب دیده خواهد داد که رعایت این موارد کمک زیادی به بهبود کامل دررفتگی مینماید. برای ترمیم بهتر بافتهای اطراف مفصل مانند کپسول مفصلی و رباطها نیاز است دستگاههایی مانند لیزر و مگنت استفاده شود. الکتروتراپی و اولتراسوند نیز به کاهش درد و التهاب کمک نموده و در صورت خشکی مفصلی، فیزیوتراپیست روی مفصل درگیر، اقداماتی نظیر MET، موبیلیزیشن و ماساژ انجام خواهد داد.
یک پاسخ
دوران ترمیم و کم شدن ورم چقدر طول میکشه برای من یکماه شد هنوز ورم داره