این عارضه می‌تواند در بدو تولد یا حتی قبل از آن اتفاق بیفتد و همچنین ممکن است در دوران کودکی حادث شود، البته این عارضه در بزرگسالان هم رخ می‌دهد. میزان شیوع در کمتر از ۴ درصد نوزادان و در نوزادان پسر شایع‌تر است. علل ایجاد این عارضه شامل اختلال در رشد عضله استرنوکلیدوماستوئید، بالانس نبودن قدرت و کارایی عضلات گردنی، عوامل ژنتیکی، پوزیشن نوزاد در هنگام بارداری و زایمان و شیردهی و در مواردی علل ناشناخته می‌باشند. علائم این عارضه در کودکان و بزرگسالان شامل انقباضات غیرطبیعی در عضلات گردن، دامنه حرکتی محدود شده، سفتی عضلات گردن، تورم و درد (در برخی موارد) می‌باشند و در نوزادان شامل چانه خم شده به یک طرف، توده کوچک عضلانی و اسپاسم‌های خفیف در گردن هستند. خوشبختانه این عارضه تهدیدی برای زندگی فرد محسوب نمی‌شود و هرچه زودتر تشخیص داده شود دوره درمان کوتاه‌تر خواهدشد.
درمان فیزیوتراپی در بهترین فیزیوتراپی منطقه 2(افق روشن) در بیمارانی که دچار این عارضه شده‌اند نقش بسیار مهمی دارد و شامل تکنیک‌های دستی برای کشش عضله استرنوکلیدوماستویید ودیگر عضلات درگیر در ناحیه گردن و نیز استفاده از مدالیته‌های ضد درد و ضد التهاب در کنار داروهایی نظیر باکلوفن می‌باشد.
