حدود 5 درصد از آسیب‌های ورزشی مربوط به کشیدگی کشاله ران است و اکثرا به دلیل گرم نکردن کافی، عضلات قبل از فعالیت ورزشی، با یک حرکت ناگهانی کششی یا ضربه به ناحیه، فرد دچار کشیدگی عضلات خواهد شد. عضلاتی که در ناحیه کشاله ران وجود دارند عضلات نزدیک‌کننده‌ی اندام تحتانی به هم هستند. این عضلات از لگن شروع شده و به سمت داخلی استخوان ران (فمور) متصل می‌شوند و شامل چندین عضله هستند.
این آسیب در نوجوانان و افراد میانسالی که ورزش می‌کنند بیشتر از سایر افراد است. به دلیل اینکه نوجوانان که در حال رشد هستند و ممکن است استخوان و عضلات اطرافش به یک نسبت با یکدیگر رشد نکنند و استخوان بلندتر شود باعث کوتاهی نسبی عضلات آن ناحیه می‌شود. در این حالت عضله بیشتر مستعد آسیب می‌باشد. این عارضه در ورزش‌هایی مانند فوتبال، تنیس، هاکی، ورزش‌های رزمی، دویدن و اسب سواری بیشتر از سایر ورزش‌ها دیده می‌شود. کشیدگی کشاله ران بسته به شدت آسیب به سه دسته تقسیم می‌شود:
- درجه یک: در این نوع کشیدگی، کشیده شدن فیبرهای عضله یا پارگی جزئی بخشی از آن‌ها اتفاق می‌افتد. در این شدت آسیب فرد حین راه رفتن و فعالیت‌های سبک هیچ مشکلی ندارد ولی در فعالیت‌های ورزشی درد شروع می‌شود.
- درجه دو: در این گرید، بخش بیشتری از فیبرهای عضله دچار پارگی یا کشیدگی متوسط می‌شوند. درد و حساسیت بیشتر شده و دامنه حرکتی کاهش می‌یابد. حین انجام فعالیت‌هایی مانند راه رفتن نیز فرد احساس درد خواهد داشت.
- درجه سه: در این شدت از آسیب پارگی شدید فیبرهای عضله یا پارگی کامل عضله رخ می‌دهد. تورم، کبودی و شنیدن صدای پارگی یا تق حین آسیب وجود دارد. امکان استفاده از پا به شدت محدود است و حتی تکان دادن پا نیز باعث ایجاد درد شدید برای فرد خواهد شد.
دلایل کشیدگی عضلات کشاله ران
- آسیب‌های ورزشی
- تغییر جهت‌های ناگهانی و چرخش یکباره
- ضربه مستقیم به ناحیه
- پریدن‌های ناگهانی
- زمین خورن فرد درحالتی که پاها از هم باز شود و کشیدگی رخ دهد.
- بلندکردن اجسام سنگین
علائم کشیدگی عضلات کشاله ران
- درد و حساسیت به لمس
- کبودی و تورم در ناحیه
- اسپاسم عضلانی
- لنگیدن حین راه رفتن
- عدم تحمل وزن روی پای آسیب‌دیده
- ضعف عضلانی
- تشدید درد با راه رفتن و دویدن
- شنیدن صدای پارگی حین رخ دادن آسیب
تشخیص کشیدگی عضلات کشاله ران
پزشک معاینه بالینی را شروع نموده و تورم و کبودی ناحیه را چک می‌کند. علاوه بر این سوال‌هایی در مورد نحوه‌ی آسیب، شدت درد و محل انتشار درد از بیمار توسط پزشک پرسیده می‌شود. پزشک دامنه‌ی حرکتی بیمار را در جهات مختلف ارزیابی می‌نماید. برای تشخیص دقیق‌تر و رد کردن احتمال شکستگی یا آسیب‌های دیگر که ممکن است در مفصل رخ دهد عکس رادیوگرافی ساده (x_Ray) می‌تواند کمک کننده باشد. همچنین جهت ارزیابی بیشتر عضلات و تاندون‌های اطراف ممکن است پزشک درخواست MRI یا CT scan نماید.
درمان کشیدگی عضلات کشاله ران
- انجام کمپرس یخ به مدت 10 تا 15 دقیقه و 3 تا 4 بار در روز
- استراحت واجتناب از انجام فعالیت‌هایی که باعث تشدید علائم شود.
- بالا قرار دادن اندام تحتانی: بیمار باید مدتی از روز را دراز کشیده و پای خود را روی سطحی بالاتر از بدن خود قرار دهد و بهتر است در این وضعیت حرکت خم و صاف کردن مچ پا را تکرار نماید. با این کار باعث می‌شود جریان خون بهتر شود و از ایجاد ورم در اندام تحتانی جلوگیری شود.
- بانداژکردن پا توسط بانداژالاستیک باعث می‌شود ورم اضافی در اندام تحتانی جمع نشود.
- استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی جهت کاهش التهاب و درد بیمار.
- انجام فیزیوتراپی: برای کاهش درد، اسپاسم و التهاب ناحیه آسیب‌دیده در فیزیوتراپی خدماتی ارائه می‌شود تا علاوه بر برطرف شدن این علائم بیمار سریع‌تر به زندگی قبلی خود بازگشته و بتواند هرچه سریع‌تر ورزش حرفه‌ای خود را شروع نماید و علاوه‌بر آن با دادن تمرینات آمادگی جسمانی فرد به حدی برسد که خطر بازگشت مجدد آسیب به حداقل برسد.
- معمولا جهت افزایش انعطاف‌پذیری عضلات و دامنه حرکتی فیزیوتراپیست درمان دستی یا Dry Needling (سوزن خشک) روی عضلات ناحیه انجام می‌دهد که می‌تواند تاثیر چشم‌گیری در روند بهبود بیمار داشته باشد. تمرین درمانی در این بیماران بسیار حائز اهمیت است چراکه انجام ندادن آن از یک سو درمان را ناقص می‌کند و ضعف عضلات و کوتاهی آن‌ها احتمال بروز مجدد آسیب را افزایش می‌دهد. همچنین انجام دادن تمرینات نامناسب و شدید نیز ممکن است باعث بدتر شدن آسیب و عقب افتادن از روند درمان خواهد شد. بنابراین خیلی مهم است که حین مراجعه به فیزیوتراپی از مهارت و سابقه فیزیوتراپیست در زمینه‌ی این‌گونه آسیب‌ها اطمینان حاصل کرد.
- آب‌درمانی شامل انجام تمریناتی است که می‌توان در آب (بهتر است که دمای آب مناسب باشد) انجام داد و باعث بهبود روند درمان و عملکرد بیمار می‌شود. این تمرینات نیز بهتر است توسط فیزیوتراپیست به بیمار آموزش داده شود.
- باید توجه داشته باشید که کوتاهی عضلات، سفتی و اسپاسم آن‌ها، خستگی عضلات و عدم تعادل در قدرت عضلات می‌تواند مسبب بروز این‌گونه آسیب‌ها باشد. پس حتما نیاز است جهت انجام ورزش مخصوصا ورزش حرفه‌ای، آمادگی جسمانی خوبی به‌دست آورید از بروز این مشکلات جلوگیری نمایید. همچنین در صورت ایجاد این مشکل لازم است که به‌طور کامل درمان انجام شود و مدت زمان مورد نیاز برای ترمیم کامل بافت طی شود، چراکه درمان ناقص آن احتمال بروز مجدد عارضه را بیشتر کرده و باعث می‌شود وارد فاز مزمن آسیب شود. در این صورت بیمار هرچند وقت یکبار احساس درد و ناراحتی و آسیب را در ناحیه خواهد داشت. بهتر است بدانید درمان آسیب‌های مزمن سخت‌تر و طولانی‌تر از آسیب‌های حاد می‌باشد و ممکن است نتیجه‌ی مناسب هم در آسیب‌های کهنه‌تر از درمان گرفته نشود.