لیزخوردن مهره بالایی روی مهره پایینی ممکن است رو به جلو (آنترو لیستزیس) و رو به عقب (رترولیستزیس) باشد که باعث تحت فشار قرار گرفتن ریشه‌های عصبی و تنگی کانال نخاعی خواهد شد. لیزخوردن مهره‌ها در ناحیه کمری به دلیل فشار بیشتروزن بدن در این ناحیه نسبت به مهره‌های پشتی و گردنی با احتمال بالاتری رخ می‌دهد. سرخوردگی‌ها به دلایل مختلفی مانند ضربه، افزایش سن، پوکی استخوان، چاقی، علل ژنتیکی (نازک بودن استخوان مهره ای) و فشار بیش از حد به ستون فقرات ممکن است ایجاد شوند. از علائم آن می‌توان به درد بخصوص بعد از انجام فعالیت، گودی بیش از حد کمر، بی اختیاری (در موارد شدید)، تغییر راستای بدن (جلو آمدن شکم و گودی زیاد کمر)، انقباض و گرفتگی در عضلات کمر و گاهی درد یا ضعف عضلانی در اندام تحتانی اشاره نمود.
در موارد شدید که همراه با شکستگی مهره و درگیری شدید ریشه عصبی می‌باشد انجام عمل جراحی و فیکس کردن مهره در اولویت می‌باشد و در غیر اینصورت علائم معمولا با یک دوره استراحت و اجتناب از فعالیت‌هایی که باعث حرکت مهره شود، استفاده از بریس‌های مخصوص، استفاده از دارو‌های ضد التهاب و فیزیوتراپی کاهش می‌یابند. در درمان فیزیتراپی ابتدا با استفاده از مدالیته‌های کاهش دهنده ی درد و التهاب و در ادامه با انجام تمرین درمانی پیشرفته که باعث بهبود ثبات عضلات کمری و شکمی می‌شوند از لیزخوردگی بیشتر مهره جلوگیری می‌شود. رعایت نکات لازم جهت جلوگیری از لیز خوردگی بیشتر که توسط فیزیوتراپیست مجرب به بیمار آموزش داده می‌شود بسیار حائز اهمیت می‌باشد.
